In juni van dit jaar liepen we ‘onze’ West Highland Way in Schotland en beklommen daar ook onze eerste Munro’s.
In september 2010 gingen we voor een korte vakantie naar het kanton Wallis in Zwitserland .
Ons ‘basecamp’ was gevestigd op de camping in Visp. We maakten verschillende wandeltochten in het Saasdal, de vallei van Türtmann en Baltschieder en in de buurt van Simplon.
Heel bijzonder was de Via Ferrata Eggishorn. Hier volgt een beschrijving van deze leuke dagtocht.
We begonnen deze tocht vanuit het kleine dorp Fiesch. Per kabelbaan ging het naar het bergstation 'Eggishorn' op 2893 meter boven zeeniveau. Van hier hadden we al een mooi uitzicht op de Aletch-gletsjer.
De instap van de Via Ferrata bereik je, de wegwijzers volgend, in ca. 20 minuten in westelijke richting, op 2562 meter hoogte.
Hier aangekomen zetten we onze helm op en worden klimgordel en de Via Ferrata-set aangetrokken.
De Via Ferrata wordt in moeilijkheidsgraad aangeduid als KS 2-3, dus een niet al te moeilijke Via Ferrata.
Overigens is het tijdens het beklimmen van een Via Ferrata (= VF) niet de bedoeling dat je voortdurend de stalen kabel vast blijft houden, maar plaats je zo veel mogelijk handen en voeten op de rots om je te verplaatsen. Net als klimmen dus. De kabel is enkel voor de veiligheid.
Het eerste deel van de VF Eggishorn is zeer eenvoudig.
Maar snel zien we de uitdagende brug die is samengesteld uit diverse aluminium ladderonderdelen. Een voor een, wiebelen we naar de andere kant, niet realiserend dat er slechts 200 m lucht aanwezig is onder de ladder … en dan harde rots. Niet geschikt voor mensen met hoogtevrees.
Even verderop verschijnt de volgende uitdaging: de Nepalese brug. Drie stalen kabels in driehoeksvorm, waar je over de onderste kabel moet lopen. Ondanks dat de brug er stabiel uitziet, is het voor ons toch net te veel ! Gelukkig kunnen we omlopen via de vaste kabel aan de rotsen en bereiken zo de overkant.
Wat volgt zijn enkele verticale beklimmingen, via ladders met met u-vormige stalen pennen bevestigd in de rots. Het mooiste deel volgt dan.
Twee verticale rotstorens moeten beklommen worden. De echte rotsklimmer zal dit aanspreken. Eerst verticaal naar het hoogste punt van de eerste toren.
Dan een verticale afdaling, over mooie rotsblokken naar de voet van de tweede toren. Hier weer verticaal omhoog, op de top aangekomen ons ingeschreven in het ‘Gipfelbuch’ en toen weer naar beneden. Een korte wiebelende houten ladder volgt.
En dan bereiken we het einde van de kabel en dus ook het einde van de Via Ferrata. We hebben er 2 uur over gedaan.
Eerst loop je in een blokkenveld naar het bergstation Eggishorn’ en van daar uit naar de top van de Eggishorn, via nog meer rotsblokken. De top ligt op 2926 meter hoogte.
Na 20 minuten vanuit de Via Ferrata staan we bij het ijzeren topkruis.
Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht op de Aletch-gletsjer, omringd door besneeuwde bergtoppen. We zien de Eiger, de Mönch en de Aletchhorn, allemaal prachtig om te zien.
We genieten kort van het uitzicht en lopen dan terug naar het bergstation en gaan heel luxe, per kabelbaan naar beneden, terug naar Fiesch.
Een leuke uitje, niet al te moeilijk voor mensen die ervaring hebben met Via Ferrata en rotsklimmen.
