Beklimming van de Monte Cervino in Bergschenhoek

Met z'n 10-en bestormden we zaterdag 18 oktober jl. de Monte Cervino, de betonkolos in Bergschenhoek.
Het werd een leuke ontspannen middag waarbij veel routes werden beklommen.

NKBV Bergsportkamp Haute Maurienne Oost juli 2008

Bijschrift foto: zicht op de gletsjers Refuge d'Evettes

Het was inmiddels ons 5e bergsportkamp waaraan we deelnamen, na bergsportkampen in de gebieden “Gran Paradiso’ in 2003, ‘Adamello-Presanella’ in 2004, ‘Wallis’ in 2006 en het ‘Subaital’ in 2007. En dan nu was de camping in Lanslevillard uitvalsbasis voor diverse bergsportactiviteiten.
Het dorpje Lanslevillard ligt op ca.14 60 m, heeft ca. 400 inwoners en kent enkele winkels met een kleine supermarkt en 2 bergsportwinkels voor verhuur van materialen. Er is een binnenzwembad met aan de buitenzijde, een klimmuurtje voor de allerkleinsten.

De camping ligt langs de rivier de L’Arc. Verder ligt langs de camping de doorgaande weg Modane- Bonneval die voor ons echter niet als storend werd ervaren.
Alle bergsportmogelijkheden (klimmen en Via Ferrata) en uitgangspunten voor het maken van bergwandelingen/huttentochten liggen op maximaal een half uur rijden per auto.
We hadden over het algemeen zeer goed weer, alhoewel het ook heeft geregend.
We hebben verschillende dag- en huttentochten en een gletsjertour gemaakt, geklommen en diverse Via Ferrata bedwongen. Kortom: een zeer actieve vakantie.

Bijschrift foto: Via Ferrata te Bessans

Dit ondernamen we:
- Refuge d’Evettes: langs de gorge omhoog, via de familieweg omlaag: ca. 5 uur; hoogteverschil + 540 m en – 540 m
- Refuge de Carro; aanloop dag 1 in 4 uur, vanuit de hut naar Col de Carro (3149m) in 2 uur, dag 2 via de Col Pariotes naar beneden
- Refuge de la Femma; vanuit Pont de la Neige naar de hut v.v , ca 7 uur lopen per dag
- Gletsjertour vanaf L'Ecot via Refuge d 'Evettes naar de Glacier Grand Méan richting Col de la Disgrace, 1140 m stijgen tot aan de voet van de gletsjer, dan ca. 200 m stijgen tot onder de Col, en verolgens weer 1340 m dalen (dagtocht !)
- Klimmen in Bessans in 2 massieven
- Via Ferrata in Lanslevillard, Bessans en Aussois


Bijschrift foto: richting Col de la Disgrâce (3225m)

Klimweek Orpierre geslaagd !

Vanaf 31 mei tot 6 juni jl. klommen Dick, Dirk, Huibert, Otto, Theo en Bert onder redelijk gunstige weersomstandigheden in de diverse sectoren in Orpierre. Daarnaast werd er lekker gegeten, een terrasje gepikt, flink ge- OH-d, het thuisfront gemist en goed geslapen. Kortom een klimweek zoals het moest zijn.
De kroon op de week was toch wel dat iedereen een lange route klom in de sectoren Quiquillon, Adrech en/of Ascle.
De foto’s getuigen hiervan. Klik op de link voor de fotoalbums van Bert en Dick.

Kennismaking met het klimmassief in Yvoir

Foto: overzicht van het massief

Op 12 mei klommen Dirk en Bert onder zomerse omstandigheden in Yvoir.
De kennismaking met dit massief bij deze warmte (27°C), viel in goede aarde.
Na een paar touwlengtes was de gewenning aan de rots en de waardering duidelijk. Sommige routes kennen gladde stukken maar zijn goed te doen.

We klommen de volgende routes:
Sector Aiguille:
- Pardoes (1e TL niveau 4a) en 2e TL van de Hitparade (niveau 4b)
Sector L’ecole:
- Highways to heaven (niveau 3c)
- Marmotje (niveau 4b)
- Vosje (niveau 4a)
Sector La Grande Dalle:
- Herman (2 TL niveau 4a

Foto: abseil vanaf de Aiguille

Opvallend detail was dat we de orchidee genaamd ‘Vogelnestje’ zagen bij het 2e relais van de route Herman. Hopelijk hebben de klimmers voldoende respect en laten deze, in Nederland zeer zeldzame orchidee, ongemoeid.

Foto: Ter nagedachtenis.

Klimmen in Beez 3 april 2008

 

Omdat Lucie en ik dit jaar nog niet buiten samen hebben geklommen, en dit er voorlopig nog niet van zal komen, nemen we vrij en gaan donderdag 3 april jl. op pad.
Het regent bij het vertrek, maar de buienradar verklapt ons dat het in de buurt van Namen droog moet zijn.
Maar het is een mistroostige dag, zwaar bewolkt en af en toe lichte regen.
Maar belangrijk is dat de rotsen droog zijn, hoewel ze koud aanvoelen.

Lucie heeft een mindere dag en wil niet voorklimmen, ook het naklimmen lukt minder goed, ze heeft het koud. Ik heb daar minder last van en het klimmen voelt lekker. De klimcursus werkt positief uit. Alhoewel het wennen is aan de verticale rotsen omdat ik dit jaar alleen nog in Corphalie op de platen heb geklommen.
De route 'A momentary leapse of reason' klim ik niet geheel volgens de lijn, er is verdacht veel groen in deze route, waarschijnlijk omdat deze weinig wordt geklommen. Ergens zit geen haak (meer) zodat ik kort uitweek naar links naar de route 'The final cut', dan weer terug in de oorspronkelijke route omdat ik een blauwe haak zie en uiteindelijk klom ik deze uit tussen de twee genoemde routes is.

We klimmen de volgende routes:

- One of thee days, niveau 3+; voorklim Bert
- Money, niveau 4; toprope
- The final cut,niveau 4; voorklim Bert
- A momentary leapse of reason, niveau 4: voorklim Bert
- Zanzibar; niveau 4; voorklim Bert

NK Veldloop 2008 in Katwijk aan Zee

Op woensdag 26 maart jl. stond ik met borstnummer aan de start voor deelname aan de NK veldloop 2008 voor gemeenteambtenaren. Dit keer was Katwijk aan Zee de gastgemeente. Het strand en de duinen zorgden voor een schitterende ambiance. Het parcours was als zwaar aangeduid, dus geen gemakkelijke opgave.
Als gevolg van de files onderweg arriveerden we met zijn negenen, waarvan 6 lopers (m/v) te laat in Katwijk. Ook het weer zat iets tegen, maar het was wel droog. Gelukkig was er weinig wind. Want wind tegen op het strand over een afstand van ca. 3 km zou geen pretje zijn.
De warming up was voor mij eigenlijk te kort. En dat wreekte zich tijdens het lopen.





Bijschrift foto: passage op het strand. Ik loop hier 4e van links in het zwart.





Na de passage over het strand moest een zeer steile duinenrij bedwongen worden.
Ik kon het tempo hier niet vasthouden en moest zelfs lopen.
Vervolgens had ik hier een waterpost verwacht maar die stond pas 2 km verderop. Door de sterke glooiende schelpenpaadjes kon ik mijn ritme niet echt vinden.
Pas op het laatste moment kwam het stadion van de Quick Boys in zicht en 300 m later liep ik over de finish. Kapot !
Maar na het douchen was ik dit al snel vergeten. Het werd in de feesttent heel gezellig.



De terugreis verliep minder spoedig omdat het bier in de buik van een van mijn collega’s nog niet gewend was aan autorijden…

Er waren ca. 4500 deelnemers over diverse afstanden en leeftijdscategorieën. In mijn categorie scoorde ik met een tijd van 44:09 minuten over 9 km de 16e plaats in het eindklassement.
Als team deden we het zeer goed met een 1e (kampioen dus!), 10e (2x), 12e ,16e en 26e plaats in het eindklassement. Volgend jaar afspraak in Ede.

Klimteam ‘Orpierre’ start voorbereidingen.

Bijschrift foto: Theo in opperste concentratie tijdens de abseil op 'la Patinoire'


Maastricht, zaterdagmorgen, 9:35 uur.
De trein rolt station Maastricht binnen. Huibert, Theo en Bert pakken hun rugzakken, stappen het perron op en wandelen de stationshal binnen. Daar worden ze opgewacht door Dirk. Even later draait de Skoda van Dirk de A2 op, richting zuiden.
De vier mannen gaan vastberaden op pad richting ‘Rochers de Corphalie’ nabij Huy.

We schrijven 15 maart 2008. De kop is eraf: dit trainingskamp geldt als voorbereiding op de klimweek in mei a.s. in Orpierre.
Gezien de weersverwachtingen werd vooraf de planning aangepast: Beez wordt Corphalie, Chaveehut wordt Eigenbilzener hütte, waar huttenwaard Dirk, samen met waardin Sacha de scepter zwaait, geholpen door sherpa Sander.

Huy, zaterdagmorgen, 11:05 uur.
De touwen zijn uitgelegd, de eerste passen op de rotsen zijn gemaakt. De zon schijnt en het wordt een prachtige klimdag. En zo is het. Huibert en Dirk, en de touwgroep Theo en Bert stuwen elkaar naar grote hoogte. Er worden heel wat routes geslecht en na afloop is dan ook iedereen enthousiast. Jammer dat zo tegen 17:00 uur, als de adrenaline nog door de lijven giert, moet worden besloten om terug te keren naar basecamp Eigenbilzen, want de omstandigheden zijn nog steeds ideaal.

Eigenbilzener hütte, zaterdagavond 19:00 uur.
Nadat de waardin is overvallen door vier dorstige en naar zweet stinkende mannen, en nadat het bier op tafel is gekomen, wordt de inwendige mens verzorgd. Dirk en keukenhulp Bert zetten een maaltijd voor, die in rap tempo wordt geconsumeerd. Koolhydratenrijk, vetarm en voedzaam, een goede basis om de inspanningen van de volgende dag te weerstaan.
Vervolgens worden, onder aanvoering van Sander, de benen gestrekt en wordt de plaatselijke ijssalon met een bezoek vereerd.
Na de afwas, die bewaard was voor het niet kokende personeel van deze expeditie, volgde het avondprogramma.
Onder het motto: ‘het klimteam wil echt niets aan het toeval overlaten’ wordt ook het vochtgehalte die avond weer op peil gebracht. Waard en waardin laten het gerstenat en de rode wijn rijkelijk vloeien. Om 23:15 uur is het beste er af en is het hüttenruhe.

Eigenbilzener hütte, zondagmorgen 8:30 uur.
Tijdens het vorstelijke ontbijt is de stemming enigszins bedrukt. Een snelle blik naar buiten, meer was niet nodig om vast te stellen dat klimmen buiten vandaag niet echt een optie zou zijn. Buienradar.nl en kmi.be bevestigden deze bange vermoedens.
Maar het besluit is snel gemaakt, de klimmuur in Hasselt op minder dan een half uur rijden is de beste optie.

Hasselt, klimmuur Olympia, 11:00 uur.
De eerste passen op de klimmuur worden gemaakt. De waarschuwing van Dirk dat de routes hier hard gewaardeerd zijn wordt niet in de wind geslagen. De moeilijkheidsgraden worden rustig opgevoerd, maar toch gutst het zweet in no time over de hoofden.
Zo rond 13:00 uur wordt een pauze ingelast. En dan blijkt dat de inspanningen gewoon doorgaan want de kaakspieren worden flink getraind. Want, ondanks de saamhorigheid, is er toch een competitie gaande. Zonder verder namen te noemen wordt geprobeerd om elkaar mondeling de loef af te steken en wordt er druk gespeculeerd wie als eerste een 5c met overhang kan uitklimmen of die ene 6a op de rechte wand.
Maar gelukkig is sprake van een gezonde rivaliteit om elkaar op te jutten. En aldus geschiedde. Uiteindelijk nadat ook nog even snel het boulderhok wordt bezocht, is het dan toch voorbij.


Bijschrift foto: Het feit dat de spotlights op Huibert staan gericht berust op louter toeval.

Maastricht, zondagmiddag 16:53 uur.
Huibert, Theo en Bert zijn net in hun stoel geploft en de trein komt langzaam in beweging. Moe en voldaan keren ze huiswaarts.

Eindconclusies.
Het trainingskamp is geslaagd: de vorm is stijgende.
De Eigenbilzener hütte kent een goede verzorging en is een ideale uitvalsbasis.
We hebben het gehele weekend tijdens het klimmen geen druppel regen gehad.
Orpierre, nous arriverons.

Buitenseizoen 2008 weer begonnen: klimmen in rots

Bijschrift foto: Bert bij het relais van de route La Vyle (sector Tremblote)

Rotsmassief Corphalie
24 februari 2008

Het voorjaar zat duidelijk in de lucht. Dirk en Bert klommen onder ideale omstandigheden zodat aan het einde van de dag de terechte conclusie was: `alles wat we wilden doen is gelukt`.
Dirk klom een dikke 5 voor en Bert klom de La Patinoire (4c) voor.
Het was overigens best druk in het massief, maar wie blijft er nu binnen zitten met dit weer ?

Geklommen routes
Sector Les Diedres:
- Sensimilia: niveau 3c-4b; voorklim Dirk, nakomen Bert
- La Titi: niveau 3b: voorklim Bert, nakomen Dirk
Sector Dalle de la Patinoire:
- Le Lézard: niveau 5b: voorklim Dirk, nakomen Bert
- La Patinoire: 4b-4c; voorklim Bert, nakomen Dirk
Sector Tremblote:
- La Vyle: niveau 5a; voorklim Dirk, nakomen Bert

Klimmen met carnaval

Neoliet Heerlen, 5 februari 2008.

Tijdens de carnavalsdinsdag, klimmen wij (Dirk, Lucie en Bert) in een rustige klimhal van Neoliet Heerlen.
Een heerlijke klimmiddag met opvallende progressie voor Bert en Lucie.
De techniektraining heeft dus effect.

Annendaalloop 2008

Bijschrift foto: hier loop ik, net na de start, tussen de twee lopers met wit shirt.


Net als in januari 2007 stond ik op 20 januari 2008 weer aan de start van de 10,5 km Annendaalloop te Posterholt.
Ook nu stond er weer een flinke wind. Het lukte me om bij het verlaten van het dorp in een groepje te 'zitten', maar tussen 3 en 4 km kwam ik vol in de wind toen ik naar een voor mij lopend groepje wilde toelopen maar de aansluiting miste.
Ik had dit niet moeten doen want de tussentijden lagen al relatief hoog: 1e km in 4:15 na 3 km: 13:10. Maar ik wilde kijken waar ik stond met de conditie. Ik viel weer terug in het groepje achter me en bleef goed meelopen, dan maar even geen kopwerk. Na ruim 5 km draait het parcours en krijg je de wind in de rug. Met grote passen probeerde ik het tempo te verhogen. Ik liep alleen, tussen twee groepjes in. Dit hogere tempo lukte aardig tot voorbij 8 km, toen ik merkte dat ik te veel had geforceerd. Ik moest gas terugnemen. Van achteren kwamen lopers naderbij … en voorbij. Toen was het harken om het tempo proberen constant te houden. Met de finish in zich kon ik echt niet meer versnellen. Mijn eindtijd op 10,5 km bedroeg 47:50 min. Een 18e plaats in mijn leeftijdscategorie (M50), 73e plaats op totaal 206 deelnemers (m/v).
Laat dat nou verdorie 9 seconden langzamer zijn dan vorig jaar. Dan heb ik de wedstrijd vorig jaar toch beter ingedeeld.

Cursusweekend Touwtechniek en Bergredding januari 2008

Bijschrift bij foto: Dave in de zon !


In het weekend van 12 en 13 januari 2008 werd weer het jaarlijkse cursusweekend TT & BR gehouden door de NKBV regio Oost-Brabant. Met 28 mensen werd het rotsmassief in Dave bevolkt waarbij druk geoefend werd in diverse disciplines: van gletsjerspleetredding tot berging van een zwaargewond slechtoffer in alpien terrein, maar ook de basisvaardigheden die je nodig hebt bij het klimmen in rots.
Overnachten deden we in de altijd knusse Chaveehut in Maillen.
Wij werkten een programma door met het gebruik van de reverso in diverse situaties, inclusief de reddingstechnieken express-flaschenzug en de seilrolle-flaschenzug.
Samen met instructeur Ruben leerden we hier de vele mogelijkheden van de reverso kennen. Op zondagmiddag gingen we nog even de ‘gletsjer’ op voor een gletsjerspleetredding met instructeur Mischa. Na het toepassen van de Munchhausentechniek sloten we een leerzaam en gezellig weekend af.

Voor meer foto's klik je op de link naar het fotoalbum.

Klimmend het jaar 2007 uit

Behalve dat het klimjaar werd gestart in de klimhal van Rocca te Gulpen, werd het jaar hier ook beëindigd. Op 31 december 2007 klommen we op de 3-dimensionale wandstructuren van de klimhal. Samen met klimvriend Dirk, zijn zoon Sander en onder het toeziende oog van een bezorgde moeder Sacha.
Het werd een leuke klimdag.